در زبان عربی ، یک اسلوب سببی داریم و یک اسلوب طلبی
در اسلوب سببی دو جمله داریم و بینشان «ف» می آید که به آن فاء سببی می گویند ؛ جمله دوم مضارع است و منصوب مثل : » و لا تجعل یدک مغلوله الی عنقک و لا تبسطها کل البسط فتقعدَ ملوما محسورا» که آیه ۲۹ سوره اسراء است.
تفاوتش با اسلوب طلبی این است که در اسلوب طلبی فعل مضارع مجزوم می شود و بین دو جمله هم » ف » نیست؛ مثل : » ادعونی استجب لکم» که در ایه ۶۰ سوره غافر است.
روانه 
بیان دیدگاه